Pracoholizm.

Zrób krok. Pójdź do przodu. Osiągnij Cel.

Pójść do przodu nie jest trudno... wystarczy zrobić krok i masz, ale co.? 

Pojawia się obawa. Lęk. Strach. 

Ryzykujesz. 

Kto to zrozumie.?. 

Nie musisz potrafić już, nie musisz potrafić teraz. Wystarczy ten jeden krok 'CHĘĆ', aż Cię pochłonie. Dążysz do zapartego, bo chcesz. ADRENALINA. Rezygnujesz z siebie. Nie masz nic do stracenia. - (bo nie masz). - Zaskakujesz. Nawet samego/samą siebie. Tylko przez moment i idziesz dalej. 

Łatwo się piszę, trudniej zrozumieć. 

Masz zaparcie więc realizujesz "To". "To" Cię pochłania. Jak Wrzechświat.Pojawia się mgła na drugim planie.

Tylko to widzisz i tylko do tego dążysz.  CEL. Nie liczy się nic, bo tylko to masz. W tym jesteś dobry/dobra.  

- docenienie,

- troska,

- szacunek,

- zaufanie.

Osiągasz Cel. Masz wszystko. - zastanów się. 

Pułapka.?

Nie jesteś zadowolony z siebie. Chcesz więcej.?

Co pominąłeś.? 

Siebie. Swój czas dla siebie. Na stworzenie siebie. 

Zrozumienie siebie.

Gdzie Twoje "Ja".? Uciekłeś/aś.?

Uważaj.!

Praca Cię może pochłonąć jak mgła. Druga strona daje zaufanie, pewność, radość, szacunek, poczucie że jesteś kimś ważnym, docenianym, wyjątkowym. Jesteś ważny/a. Tylko na chwilę.

Czy to niewykorzystywanie.?

Ale dlaczego po pewnym czasie, gdzie osiągnąłeś/osignęłaś pewny pułap, pewny szczebel czujesz się jak koło ratunkowe.? Dopiero wtedy.? - zdjąłeś zaślepki.?

Proste.? 

"będziemy dla Ciebie rodziną, wsparciem".

... FAŁSZ. przekonasz się. 

Godzisz się na wszystko. Po roku osiągasz wynik. Otrzymujesz wyróżnienie w tak młodym wieku. Jesteś zauważonym/ą. Ty tego nie widzisz. Idziesz dalej. Nawet wtedy pracujesz. 

"Jesteś niesamowity/a, Jesteś niemożliwy/a, Jesteś wileki/a".

Nagle boom.  

Otrzeźwiałeś/aś.?

Będziesz tak traktowany/a, jeśli nie wdrożysz swojego STOP.  

Nie ufaj innym. Ufaj sobie. 

Stać Cię na TO. 

Zadaj sobie trzy razy to samo pytanie, aż się zagłebisz i zdejmiesz zaślepki. 

Pozdro. 

Hakuna Matata.

https://www.youtube.com/watch?v=vD6qaYFVUng